از دستگاه راک ­ایول امروزه به وفور در صنعت ­نفت استفاده می‌گردد. دستگاه راک­ ایول۶ آزمایشگاه نفت مرکز زمین‌شناسی و  زمین‌شیمی نفت به عنوان آخرین نسل راک ­ایول محسوب می‌شود که در سال ۱۹۹۶ به‌وسیله شرکت فرانسویVinci Technology عرضه گردیده است. از مزایای دستگاه فوق نسبت به انواع قدیمی‌­تر خود، دقـت بـالا در مـحاسبه ­محتوی کل کربن آلی (TOC) و درجه حرارت ماکزیمم (Tmax) می‌باشد. تغیـیـرات سخت‌­افزاری انجام شده در این دستگاه میزان دقت نتایج حاصل از انجام پیرولیز را بیشتر کرده است. علاوه بر آن این دستگاه پارامترهای تجزیه­‌ای جــدیدی نیـز ارائه می‌­دهد. کلیه آنالیز نمونه­‌ها بصورت خودکار انجام شده و نتایج توسط میکروپروسسور محاسبه گشته و بوسیله کامپیوتر متصل به دستگاه قابل دریافت می‌باشند. از جمله پارامترهای مهم قابل محاسبه با استفاده از این دستگاه می‌توان به پیک S۱ که نشان­‌دهنده هیدروکربن‌های آزاد موجود در سنگ بوده و همزمان با رسوبگذاری مواد آلی شکل گرفته و با بلوغ فعلی پس از رسوبگذاری از کروژن مشتق شده‌­اند اشاره نمود. نمونه­‌ها تا ۳۰۰ درجه سانتی­گراد حرارت داده شده که منجر به رهائی هیدروکربن‌های آزاد شده از سنگ می­‌گردد. گروه‌های کربوکسیل موجود در کروژن در دمای بین ۳۰۰ و ۳۹۰ درجه سانتی­گراد تجزیه می­‌شوند و تشکیل CO۲ را می­‌دهند (پیک S_۳). هیدروکربن‌ها در دمای بین حدود ۳۵۰ تا ۵۵۰ درجه سانتی­گراد در اثر شکست حرارتی کروژن تولید می­‌شوند (پیک S_۲). این روند ادامه یافته تا هنگامی‌که فقط کربن­‌هایی باقی می­‌مانند که دیگر قدرت زایش هیدروکربن را ندارند. پارامتر Tmax معرف دمایی است که پیک S۲ در آن بیشینه خود را نشان داده و به‌عنوان یک پارامتر بسیار عالی جهت ارزیابی بلوغ حرارتی نمونه سنگ ­منشاء مورد استفاده قرار می­‌گیرد. شاخص‌­هیدروژن، شاخص اکسیژن، شاخص پتانسیل هیدروکربورزایی و تعیین کربن‌های معدنی از دیگر پارامترهای مهم حاصل از این دستگاه می‌باشند.